Narito ang talinghaga mo ang alibughang anak:
May isang mayamang lalaki na may dalawang anak na lalaki. Isang araw, ang bunso sa magkapatid ay lumapit sa kanyang ama at sinabi, «Ama, ibigay mo na sa akin ang bahagi ng ari-arian na para sa akin.» Kahit mabigat sa loob ng ama, ibinigay niya ang kahilingan ng kanyang bunso.
Matapos matanggap ang kanyang mana, umalis ang bunso at nagpunta sa malayong lugar. Doon, nilustay niya ang kanyang kayamanan sa magarbo at makamundong pamumuhay. Sa huli, naubos ang lahat ng kanyang pera, at siya’y naghirap. Sumapit ang taggutom sa lupaing iyon, at wala siyang makain. Napilitan siyang magtrabaho bilang tagapag-alaga ng baboy, ngunit kahit pagkain ng mga baboy ay hindi niya makuha.
Napagtanto ng bunso ang kanyang pagkakamali at nagpasiyang bumalik sa kanyang ama. Sinabi niya sa sarili, «Mabuti pa ang mga aliping pinakakain ng aking ama kaysa sa aking kalagayan. Babalik ako sa aking ama at sasabihin ko, ‘Ama, nagkasala ako laban sa Diyos at sa inyo. Hindi na ako karapat-dapat na tawaging inyong anak; ituring ninyo na lamang akong isa sa inyong mga alipin.'»
Habang papauwi ang bunso, nakita siya ng kanyang ama mula sa malayo. Tumakbo ang ama upang salubungin siya, niyakap, at hinalikan. Sinabi ng bunso, «Ama, nagkasala ako laban sa Diyos at sa inyo. Hindi na ako karapat-dapat na tawaging inyong anak.» Ngunit hindi ito pinakinggan ng ama, at inutusan niya ang kanyang mga alipin, «Dali! Dalhan ninyo siya ng pinakamagandang damit at isuot ito sa kanya. Lagyan ng singsing ang kanyang kamay at sapatos sa kanyang mga paa. Magkatay ng pinatabang guya at tayo’y magdiwang, sapagkat ang anak kong ito ay namatay na at muling nabuhay; nawala at nasumpungan.»
Samantala, ang panganay na anak ay nasa bukid. Nang siya’y umuwi at marinig ang kasayahan, tinanong niya ang isang alipin kung ano ang nangyayari. Sinabi ng alipin, «Dumating ang iyong kapatid, at pinakatay ng iyong ama ang pinatabang guya sapagkat ligtas siyang nakabalik.»
Nag-init ang ulo ng panganay at ayaw pumasok sa bahay. Lumabas ang ama at nakiusap sa kanya, ngunit sumagot siya, «Ilang taon akong naglingkod sa inyo at kailanman ay hindi ko kayo sinuway, ngunit ni minsan ay hindi ninyo ako binigyan ng kahit isang kambing upang makipagdiwang kasama ang aking mga kaibigan. Ngunit dumating itong anak ninyong naglustay ng inyong ari-arian, at pinakatay ninyo ang pinatabang guya para sa kanya.»
Ngunit sinabi ng ama, «Anak, lagi kitang kasama at ang lahat ng aking ari-arian ay sa iyo. Ngunit nararapat lamang na tayo’y magdiwang at magsaya, sapagkat ang kapatid mong ito ay namatay na at muling nabuhay; nawala at nasumpungan.»
Aral
Ang parabula ng Alibughang Anak ay nagtuturo ng kapatawaran, pagmamahal, at pagbibigay ng pangalawang pagkakataon. Itinuturo nito na kahit gaano kalayo ang naligaw ng landas, palaging may pag-asa at kapatawaran para sa mga nagbabalik-loob nang buong-puso.
