Noong bata pa si José Rizal, isa sa mga hindi malilimutang karanasan niya ay ang pagkakaroon ng matinding interes sa edukasyon. Labis siyang nahikayat ng kanyang ina, si Teodora Alonso, na magbasa at matuto. Isang araw, nang si Rizal ay apat na taong gulang pa lamang, itinuro sa kanya ng kanyang ina ang alpabeto at kung paano bumasa. Napansin ni Teodora ang likas na katalinuhan ng kanyang anak, kaya sinubukan niyang turuan ng mga simpleng aralin.
Isang umaga, habang si Rizal ay nagbabasa ng isang simpleng aklat, tinanong siya ng kanyang ina:
“Pepe (palayaw ni Rizal), ano ang natutunan mo sa binabasa mo?”
Sumagot si Rizal ng may matalas na kaisipan:
“Inay, natutunan ko na kapag ako’y nagsikap, magiging matagumpay ako sa hinaharap.”
Napansin ng kanyang ina na hindi lamang basta nagsasalita si Rizal, kundi tila naiintindihan na niya ang mas malalim na kahulugan ng mga simpleng aklat na kanyang binabasa. Mula noon, hindi na pinakawalan ni Rizal ang pagkakataon upang patuloy na matuto. Siya ay naging masigasig na mag-aaral, nagtungo sa iba’t ibang bansa upang mag-aral, at kalaunan ay naging kilalang manunulat at doktor.
Ang anekdota na ito ay nagpapakita ng dedikasyon ni Rizal sa edukasyon at ang impluwensiya ng kanyang ina sa kanyang pag-usbong bilang isang pambansang bayani.
Aral:
Mahalaga ang edukasyon sa buhay ng tao. Sa pamamagitan ng pagsusumikap at pag-aaral, maaari tayong magtagumpay at maging inspirasyon sa iba, katulad ng ginawa ni José Rizal.
