Ni Luis P. Gatmaitan, M.D.
Si Susie ay isang batang masayahin. Panganay siya sa magkakapatid at isang napakamasunuring anak. Ang ama nila ay isang sapatero. Sa tuwing nag-uusap sila ng kanyang ama, madalas silang mag-usap tungkol sa mga sapatos.
«Sana maging isang mahusay na sapatero rin ako, tulad mo, Tatay,» sabi ni Susie minsan. «Gagawa rin ako ng mga magagandang sapatos para sa mga tao.»
«Ang importante, anak, ay masaya ka sa ginagawa mo,» wika ng ama.
Si Susie ay may kapatid na si Saling, isang batang babae na likas na mahiyain. Magkasundo silang magkapatid at laging magkasama sa mga larong pambata. Si Saling ay isang kakaibang bata. Siya ay ipinanganak na walang mga paa, isang bagay na laging kinakalungkot ng kanilang ama.
Isang araw, nagtanong si Saling sa kanyang ama. «Tatay, bakit ako ipinanganak na walang mga paa?»
Napatingin sa kanya ang ama at sabay yakap sa kanyang anak. «Huwag kang mag-alala, anak. Kahit walang mga paa, ang mahalaga ay nakakalakad ka sa puso ng mga tao.»
Bagaman may kapansanan, si Saling ay hindi naging hadlang sa kanyang pagkabata. Naging masaya pa rin siya sa piling ng kanyang pamilya, at ang kanyang ama ay laging gumagawa ng mga sapatos kahit na hindi ito maisusuot ng kanyang anak.
Naging abala ang ama sa kanyang gawain bilang sapatero. Isang araw, nagulat si Saling nang makita niya ang isang dosenang sapatos na inilalagay ng kanyang ama sa loob ng kahon. «Para saan po ang mga sapatos na ‘yan, Tatay?» tanong niya.
Ngumiti ang ama at sinabing, «Ang mga sapatos na ito ay para sa iyo, anak.»
Napangiti si Saling, ngunit alam niyang hindi niya maisusuot ang mga sapatos. «Pero, Tatay, wala naman akong paa para maisuot ‘yan.»
Hinaplos ng ama ang kanyang buhok. «Alam ko, anak. Pero darating ang araw, sa lugar kung saan walang sakit at kapansanan, masusuot mo rin ang mga sapatos na ito.»
Sa puso ng ama, ang mga sapatos na iyon ay simbolo ng kanyang pagmamahal at pangarap para sa kanyang anak na kahit walang mga paa, ay nakakapaglakbay sa kanyang imahinasyon at sa puso ng mga tao.
At sa tuwing may hinahanda ang ama na bagong sapatos para kay Saling, palaging dala-dala ng sapatos na iyon ang kanyang walang-hanggang pagmamahal.
ARAL
Ang kwento ng «Sandosenang Sapatos» ay naglalarawan ng walang-kapantay na pagmamahal ng isang magulang para sa kanyang anak, kahit sa harap ng mga pagsubok at kapansanan. Pinapaalala ng kwento na higit pa sa pisikal na mga limitasyon, ang tunay na halaga ng tao ay nakikita sa puso at damdamin. Higit pa sa materyal na mga bagay, ang pagmamahal ng magulang ay laging nananatili, gaano man kalaki ang pagsubok na kinakaharap ng pamilya.
