Isang kapanapanabik na kwento ang naghihintay sa iyo. Kilalanin si Liza, isang batang puno ng pangarap at ang kanyang hindi malilimutang karanasan sa isang malaking puno na puno ng hiwaga at pakikipagsapalaran.
Ang Simula ng Kanyang Pakikipagsapalaran
Sa isang tahimik na nayon, nakatira si Liza, isang masiglang batang dalawa ang pangarap. Tuwing hapon, paminsang gustong-gusto niya ang maglakad sa paligid ng kanilang bayan, tinitingnan ang mga bunga sa mga puno at nakikinig sa mga ibon na kumakanta. Isang araw, napadpad siya sa isang kakaibang gubat na puno ng mga puno at bulaklak, at dito niya natagpuan ang isang napakalaking puno na hindi pa niya nakita.
Ang puno ay napakataas at may mga sanga na kumakalat sa kalangitan. Napansin ni Liza na tila ito ay nag-aanyaya sa kanya na lumapit. Puno ito ng mga makukulay na bulaklak at may mga prutas na bumabagsak mula sa mga sanga. Ang mga prutas na iyon ay may iba’t ibang kulay—may dilaw, berde, at pula. Napansin niya rin na sa paligid ng puno ay may mga maliliit na hayop na naglalaro at nag-eenjoy. Lumapit siya sa puno, at sa kanyang pagtataka, narinig niya ang isang boses mula sa puno.
Ang Boses ng Puno
«Liza,» sabi ng puno sa isang maganda at malumanay na tinig, «ako ang iyong kaibigan. Ito ang Puno ng Mga Pangarap. Ako’y nandito para tulungan ka sa iyong mga pangarap.» Nagulat si Liza sa narinig at nagtanong, «Ano po ang maaari ninyong gawin para sa akin?»
«Sa bawat prutas na iyong makukuha, mayroon itong isang kahulugan. Kung nais mong maging matatag sa iyong mga pangarap, kunin mo ang prutas na kayang bigyang-inspirasyon ang iyong puso,» sagot ng puno.
Agad na kinuha ni Liza ang isang maliwanag na pulang prutas. Nang makanang ito, naramdaman niya ang isang kakaibang init na lumalabas mula sa kanyang puso. «Ano’ng nararamdaman mo, Liza?» tanong ng puno.
«Nararamdaman ko po na ako’y puno ng lakas at pag-asa!» sagot ni Liza na may ngiti sa kanyang mukha.
Ang Daan Patungo sa mga Pangarap
«Ngunit tandaan mo,» sabi ng puno, «hindi lahat ng bagay ay madali. Kailangan mong harapin ang mga hamon at magkaroon ng tapang.» Sinang-ayunan ito ni Liza. Nagpasya siyang subukan ang iba pang prutas. Kumuha siya ng dilaw na prutas, at sa pagkaubos nito, nagkaroon siya ng lakas ng loob na makipagkaibigan sa mga batang kalaro sa kanyang baryo.
Matapos ang ilang araw ng pagbisita sa puno, alam ni Liza na siya ay nagbabago. Ang kanyang mga takot at pangamba ay naglalaho. Lumabas siya sa kanyang komportableng mundo at nakilala ang iba pang mga batang nagustuhan niya. Ang kanyang mga pangarap ay nagsimulang magbago mula sa mga maliit na mithiin patungo sa mga dakilang layunin.
Pagbabalik sa Puno
Isang araw, bumalik siya sa Puno ng Mga Pangarap. «Salamat po, Mahal na Puno,» ang sabi ni Liza. «Dahil sa inyo, natutunan kong ipaglaban ang aking mga pangarap!»
«Huwag kalimutan, Liza,» binitiwan ng puno, «na ikaw ang may hawak ng iyong sariling kapalaran. Sa bawat tagumpay na iyong makakamit, palakasin mo ang mga pangarap mo at ipasa ito sa iba.» Ang mga salitang iyon ay nanatili sa puso ni Liza at nagbigay-inspirasyon sa kanya sa kanyang paglalakbay.
At simula noon, hindi lamang siya naging inspirasyon para sa kanyang sarili kundi pati na rin sa ibang bata sa kanyang baryo. Siya ay naging tagapaghatid ng liwanag, at ang kanyang kagalakan at tapang ay kumalat sa buong nayon. Si Liza at ang kanyang mga pangarap ay naging simbolo ng pag-asa, at sa bawat pagkakataon, siya ay bumalik sa malaking puno upang ipaalam ang kanyang mga tagumpay at patuloy na mangarap.
Moral ng maikling kwento – Si Liza at ang Malaking Puno
