Sa isang maliit na bayan, may isang barya na puno ng mga kwento at pangarap na naghihintay na matuklasan. Ang kanyang paglalakbay ay hindi lamang nagbigay liwanag sa mga tao kundi nag-udyok din sa mga bata na mangarap at magpursige sa buhay.
Ang Barya at ang Mga Pangarap
Isang umaga, sa isang masayang pamilihan, nakatayo ang isang simpleng barya na may ngiti sa kanyang mukha. Siya ay mahigpit na hawak ng isang batang lalaki na si Miguel. Si Miguel ay madalas makinig sa mga kwento ng kanyang Lolo tungkol sa mga pangarap at kung paano ang isang barya ay maaring magdala ng kapalaran. Ngunit ngayong araw, may tila kakaiba sa barya.
“Hoy, barya! Ano ang gusto mong gawin?” tanong ni Miguel sa kanyang hawak. Ang barya ay tumango at tila nagsalita siya sa kanyang isip, *“Gusto kong makilala ang mga tao at marinig ang kanilang mga kwento.”*
Agad na naisip ni Miguel na dalhin ang barya sa mga paborito niyang mga lugar sa bayan. Kaya’t nagtungo sila sa parke, sa paaralan, at kahit sa tindahan ng kendi. Saan man sila magpunta, hindi na nagtagal at napansin ng mga tao ang barya sa kamay ni Miguel. Ang bawat tao na nakatagpo sa barya ay nagbigay ng kwento.
Isang batang babae ang lumapit at nagsabi, “Oh, barya! Minsan, nagbigay ako ng barya sa isang matandang palaboy. Nakatulong iyon sa kanya na bumili ng pagkain. Ang barya ay may kapangyarihan!” Si Miguel ay sumang-ayon, “Oo nga! Kailangan natin ng barya para sa ating mga pangarap!”
Sa susunod na araw, nagpasya si Miguel na ibahagi ang barya sa kanyang mga kaibigan sa paaralan. Ipinakita niya ito sa kanilang guro na si Ginoong Santos, at nagtanong siya, “Ano ang halaga ng barya na ito?”
Gumawa ng ngiti si Ginoong Santos at nagbigay ng aral, “Ang barya ay hindi lamang batay sa halaga nito. Ang halaga nito ay nakasalalay sa mga kwento na dala-dala nito.” Napansin ito ni Miguel na may laban na naghihintay na tumaas sa kanyang puso. *“Kailangan kong ipakita ito sa lahat!”* ang wika niya.
Kasama ang barya, pinili ni Miguel na magtipon ng mga kwento mula sa kanyang mga kaibigan. Lahat ay nagbahagi ng kanilang mga pangarap, mula sa simpleng pagnanais na maging guro hanggang sa pagnanais na maging astronaut. Sa bawat kwentuhan, ang barya ay tila kumikilos at lumilipat-lipat sa mga kamay ng kanyang mga kaibigan.
Ngunit sa kabila ng kasiyahan, nagdadalang-isip si Miguel. *“Paano magiging posible ang mga pangarap namin?”* Kaya’t nagpasya siyang ipakita ang tunay na halaga ng barya. Tinipon niya ang kanyang mga kaibigan at nag-organisa ng isang maliit na market para magbenta ng kanilang mga likha. Sa bawat penta, nag-ipon sila ng pera para makabili ng materyales at maging katuwang sa isa’t-isa sa pag-abot sa kanilang mga pangarap.
Habang lumilipas ang panahon, ang mga pangarap ng bawat isa ay nagiging totoo. Ang barya ay naging simbolo ng kanilang pagkakaibigan, pagtutulungan, at tiyaga. Si Miguel at ang kanyang mga kaibigan ay hindi nag-iisa sa kanilang paglalakbay. Sila ay lumikha ng isang komunidad na handang tumulong at magbigay inspirasyon sa bawat isa.
Sa huli, natutunan nilang lahat na ang tunay na *halaga* ng barya ay wala sa kanyang pisikal na anyo kundi sa mga kuwento at pangarap na kanilang pinagsaluhan. Kaya mula noon, ang barya na ito ay naging hindi lamang isang simpleng barya kundi isang simbolo ng pag-asa, pagtutulungan, at mga pangarap na kailanman ay hindi mawawala.
At sa bawat makikita nilang barya, kahit gaano kaliit o kalaki, palagi nilang maiisip ang diwa nito—ang *pagsasama-sama*, *pag-asa*, at ang walang hanggan na posibilidad.
