«`html

Ang Lobo at ang Ubas

Sa isang mainit na araw ng tag-init, may isang lobo na naglalakad sa gubat. Sobrang gutom na siya at naghahanap ng makakain. Habang naglalakad, nakita niya ang isang puno na puno ng mga ubas na nagniningning sa ilalim ng araw. Ang mga ubas ay tila napaka-sariwa at masarap, at biglang nag-udyok sa kanyang gutom.

Ang Pagsubok sa Mataas na Ubas

Umupo ang lobo sa ilalim ng puno at tinanaw ang mga ubas na nakasabit sa mga sanga. Sa kanyang mga mata, puno ito ng pag-asa. Pero sa kanyang kalungkutan, napansin niyang ang mga ubas ay napakataas at hindi siya makabot. Sinubukan niyang umakyat sa puno, pero sa tuwing aalisin niya ang mga paa niya sa lupa, nahuhulog siya.

Ang Pagsisikap ng Lobo

“Hindi ako susuko,” ang naisip ng lobo. “Kailangan ko lamang talagang subukan ulit.” Kaya’t nag-isip siya ng paraan. Pinilit niyang tumalon sa punong ito, ngunit kahit ilang ulit niyang sinubukan, hindi pa rin niya maabot ang mga ubas. Ang alon ng frustration ay unti-unting tumatangay sa kanya at nagdudulot ng pag-aalala. Ngunit sa halip na sumuko, patuloy pa rin siyang pinilit.

Ang Matinding Bangor

Matapos ang ilang puso at pagsisikap, nagpasya ang lobo na dalhin ang kaniyang lakas sa pamamagitan ng pagbibilang sa mga talampas na kaniyang magagawa. “Isang ulit na lang,” ang sabi niya sa sarili. “Dapat ay umabot ako!” At sa kanyang huling pagsubok, pumili siya ng mas mataas na lokasyon, sinala niya ang hininga, at nag-pokus sa mga ubas.

Pero bigla, naisip ng lobo, “Bakit ko naman kailangan ang mga ubas na ito? Sigurado akong mayroon namang iba pang makakain sa paligid. Hindi naman ako dapat nang tumalon mula sa puno at magpakatanga.” Mula sa pag-iisip na iyon, nagkaroon siya ng bahagyang ngiti sa kanyang mukha at sinimulang bumalik sa katotohanan.

Ang Aral ng Kuwento

Habang umalis ang lobo mula sa puno ng ubas, napansin niyang marami pang iba’t ibang prutas ang nakasabit sa mga sanga ng mga puno sa paligid. May mga saging, mangga, at napakabanguy na pineapple. Wala siyang dapat ipag-alala. Sa pag-alis niya, nagbigay siya sa sarili ng pangako: “Huwag tayong umasa sa mga bagay na tila mahirap maabot. Minsan, mas mabuti nang magsimula sa mga bagay na nasa ating harapan.”

Ang kwentong ito ay nagtuturo sa atin na huwag magpakaibabaw sa mga bagay na tila imposible. Madalas, nagiging biktima tayo ng ating hangarin at nakakalimutan ang mga oportunidad na nasa ating paligid. Ang tunay na tagumpay ay hindi nakasalalay sa mataas na mga ambisyon ngunit sa kakayahan nating makita at pahalagahan ang mga simpleng yaman sa ating buhay.

Kaya’t sa susunod na makita mo ang ubas na mahirap abutin, tanungin mo ang sarili mo: “Mayroon bang mas magandang prutas sa paligid?” At tandaan, mayroon palaging mas maganda at madali sa ating paligid, basta’t matutunan lang natin itong pahalagahan.

«`

Moraleja Ang Lobo at ang Ubas

### Moraleza ng Pabula: Ang Lobo at ang Ubas

Sa ating buhay, may mga pagkakataong nakatuon tayo sa mga bagay na tila napakahirap maabot, gaya ng mga ubas na mataas sa puno. Subalit, sa halip na magpakatangga at magtiis, mas mainam na suriin at pahalagahan ang mga oportunidad na nasa ating paligid. Minsan, may mga prutas na mas masarap at madaling maabot sa ating paligid. Huwag magpakasubsob sa mga bagay na hindi natin makakamtan; sa halip, hanapin ang mga simpleng yaman na nagbigay ng kaligayahan at kasiyahan. Sa huli, ang tunay na tagumpay ay nasa pagtanggap at pagpapahalaga sa kung ano ang mayroon tayo.