«`html
Ang Matsing at ang Alitaptap
Noong unang panahon sa isang malawak na gubat, may isang masayang matsing na nakatira sa mataas na puno. Ang kanyang pangalan ay si Kiko. Mahilig si Kiko sa mga laro at palaging nagpapatawa, ngunit madalas siyang nagpapakita ng kayabangan. Isang gabi, habang nag-iikot siya sa gubat, nakatagpo siya ng isang maliit na alitaptap na nagngangalang Lila. Ang kanyang liwanag ay nagbibigay saya at liwanag sa madilim na paligid.
Ang Unang Pagkikita
«Bakit ikaw ay nag-iisa dito, maliit na ilaw?» tanong ni Kiko habang naglalaro ng kanyang mga kamay sa hangin. «Wala ka bang ibang kasama?»
«Oo, ako ay nag-iisa,» tugon ni Lila. «Ngunit masaya ako, dahil ang aking liwanag ay nagbibigay saya sa mga nakikita ko.»
Sa wakas, nagpatuloy si Kiko, «Sana ay magkaroon din ako ng ilaw! Gusto kong maging sikat at maraming kaibigan.» Ang mga salitang ito ay umaapaw kay Lila. Gusto niyang ipakita kay Kiko ang kahalagahan ng pagiging totoo sa sarili.
Isang Hamon
«Sige! Gusto kong ipakita sa iyo ang aking kakayahan,» masayang sagot ni Kiko. «Hayaan mong ipakita ko kung gaano ako katalino at mabilis!»
Sa kanilang usapan, nagpasya silang magkaroon ng isang hamon: sino ang makakabunot ng pinakamagandang prutas sa gubat habang gumagamit ng kanilang sariling kakayahan. Si Kiko, na masyadong nakakabighani sa ideya ng tagumpay, ay nagplano ng masalimuot na estratehiya.
Ang Hamon
Nagsimula ang laban. Si Kiko ay tumalon at naghanap ng mga prutas sa mga pusong puno. Sa bawat pagkakataon, siya ay nagbigay ng malalaking sigaw at nagsalita ng mga pisong sitwasyon. «Tingnan mo ang aking kakayahan!» sigaw niya.
Sa kabilang banda, si Lila ay tahimik na naghanap sa mga madidilim na sulok ng gubat. Gumamit siya ng kanyang liwanag upang makita ang mga prutas na nakatago, kahit sa mga lugar na hindi nakikita ni Kiko. Sa kanyang paglalakbay, napansin niya ang mga daan at lutang na kayamanan ng gubat, habang si Kiko ay distracted sa kanyang kayabangan.
Ang Moral ng Kwento
Sa huli ng hamon, nagtipun-tipon ang mga hayop sa gubat upang makita kung sino ang nanalo. Si Kiko ay puno ng tiwala sa kanyang ginawa, ngunit laking gulat niya nang makita ang mga prutas na nakuha ni Lila. «Paano mo nagawa ‘yon?!» sigaw niya sa inis.
Nakatingin si Lila sa kanya at ngumiti, «Sapagkat, Kiko, ang tunay na liwanag ay hindi lamang sa hitsura kundi sa puso at isip na ginagamit natin sa ating mga gawain.»
Pagkatuto
Napagtanto ni Kiko na hindi lamang siya nagmamalaki kundi dapat ding magtaglay ng kababaang-loob. Mula sa araw na iyon, natutunan niyang pahalagahan ang talento ng iba at ang siyang pagiging humble sa mga natamo niyang tagumpay.
Pagsasara
Simula noon, naging magkaibigan sina Kiko at Lila. Madalas silang naglalaro at nagtutulungan sa mga bagay-bagay sa gubat. At sa bawat pagkakataon, laging nariyan ang liwanag ng alitaptap at ang saya ng matsing na nagmumungkahi na sa likod ng bawat tagumpay, may mga natutunan na hindi nababayaran ng kayamanan.
At sa guli, ang kwento nilang dalawa ay nagsisilbing paalala sa lahat: “Huwag magyabang at matuto sa mga simpleng bagay ng buhay.”
«`
Moraleja Ang Matsing at ang Alitaptap
**Moraleja:**
«Sa bawat tagumpay, mahalaga ang kababaang-loob at pagkilala sa halaga ng iba. Huwag magyabang, dahil ang tunay na light ay nagmumula sa puso at isip, hindi lamang sa anyo.»
Sa kwento ni Kiko at Lila, natutunan natin na ang totoong yaman ay ang pagkakaibigan at ang mga aral na nakakamit sa ating mga karanasan.