«`html
Ang Kuwago at ang Kalapati
Noong unang panahon, sa isang tahimik na kagubatan, may isang kuwago na kilala sa kanyang talino at pagiging matalino. Siya’y laging nakaupo sa pinakamataas na sanga ng puno, nagmamasid sa mga nagniningning na bituin sa langit. Ang pangalan niya ay Lito. Sa kabila ng kanyang kaalaman, siya’y madalas na nag-iisa.
Sa isang bahagi ng kagubatan, may nakatira namang isang kalapati na tinatawag na Maya. Siya ay mahilig maglaro at makipag-chikahan sa iba pang mga ibon. Itinuturing siyang pinaka-bibo sa kanilang lugar, at lahat ng ibon ay palaging nakikinig sa kanyang kwento. Pero kahit na maraming kaibigan si Maya, madalas pa rin siyang nakakapansin kay Lito na nag-iisa.
Ang Pagkakatagpo
Isang umaga, habang si Maya ay naglalaro kasama ang kanyang mga kaibigan, napansin niya si Lito na nakaupo sa kanyang paboritong sanga. Napagpasyahan ng kalapati na lapitan siya. “Hey, Lito! Bakit lagi kang nag-iisa? Tara, makisali ka sa amin!” sabi ni Maya na parang puno ng sigla.
“Salamat, Maya. Pero mas sanay ako sa mga bituin at sa mga kwentong naisulat sa langit. Hindi ako masyadong mahilig makisali sa mga laro,” sagot ni Lito na may maalalahanin na tono.
Ang Tawagan ng Puso
Nagpatuloy si Maya sa pagbibigay ng paanyaya kay Lito sa loob ng ilang araw. “Alam mo, Lito, hindi masama ang makipag-bonding sa iba. Maraming masayang kwento at karanasan ang naghihintay sa’yo!” sabi niya.
Isang umaga, nahulog ang isang masayang ideya kay Maya. “Bakit hindi mo subukan ang isang laro na ikaw mismo ang papangunahan? Ito ay para makilala ka ng lahat at magdala ng iyong talino sa aming grupo!” Iniisip ni Maya na ito na ang pagkakataon para mapaganda ang relasyon nila.
Ang Laro ni Lito
Sa wakas, napapayag ni Maya si Lito na pamunuan ang isang laro. “Sige, ipapakita ko ang isang pagtuturo sa inyo. Ito ay isang palaisipan tungkol sa mga bituin. Kung sino ang makakasagot ng tama ay mananalo ng premyo!” excitement na yumanig kay Lito.
Tuwa na nakilala siya ng mga ibon nang gumawa siya ng mga palaisipan. Dati ay parang nag-iisa siya, ngunit ngayon, ang kanyang mga kapwa ibon ay nakikinig at natutuwa sa kanyang gawain. Mabilis na nag-paalab ng interes ang mga ibon, at inisip nila ang meant na talino ni Lito.
Pagbabago ng Puso
Habang lumalalim ang kanilang pagkakaibigan, unti-unting natutunan ni Lito na talagang masaya ang makibalikat sa ibang mga ibon. Nagsimula siyang makipag-usap at makipagsaya. Nadaraman niya ang init ng pagkakaibigan na hindi niya naranasan noon.
Pagsapit ng hapon, tumingin si Lito sa langit at natanaw ang mga bituin. Ngunit ngayon, hindi na siya nag-iisa. Kasama ang kanyang mga bagong kaibigan, siya’y nakaramdam ng saya at pagmamalaki. “Salamat, Maya, sa pagpaparamdam sa akin na hindi ako nag-iisa. Sobrang saya ko ngayon!” sabi ni Lito.
Aral ng Kuwento
Ang kwento ng Kuwago at Kalapati ay nagtuturo sa atin ng mga kahalagahan ng pagkakaibigan at kung paano natin dapat yakapin ang mga pagkakataon na makipag-ugnayan sa iba. Kahit gaano pa kataas ang posisyon natin sa buhay, mahalaga pa rin ang koneksyon at saya ng mga kaibigan. Lito at Maya, kahit magkaiba ng ugali, ay nagtulungan upang lumikha ng mas masayang karanasan sa kanilang buhay.
Ngayon, sila ay palaging magkasama, naglalaro at nagkukuwentuhan, pinagsasama ang talino at kasiyahan. At sa bawat pagtingin ni Lito sa bituin, siya’y naaalala na ang tunay na yaman ay ang pagkakaroon ng mga kaibigan na laging nandiyan para sa isa’t isa.
«`
Sa kwentong ito, nailarawan ang pagmamahalan at pagkakaibigan sa isang paraan na madaling maunawaan. Ang mga kabataan at kahit sino ay makakarelate sa mga karanasang ito.
Moraleja Ang Kuwago at ang Kalapati
**Moraleja:**
«Sa bawat bituin ng talino, may liwanag ng pagkakaibigan. Ipinapakita ng kwento nina Lito at Maya na kahit gaano kataas ang ating kaalaman o talento, hindi kumpleto ang ating buhay kung wala tayong kaibigan na kasama sa ating paglalakbay. Ang tunay na yaman ay ang mga taong nagmamahal at tumutulong sa atin, kaya’t yakapin ang pagkakataon na makipag-ugnayan at makipag-bonding sa iba.»