Sa isang bayan sa tabi ng mga bundok, may isang napakagandang diwata na kilala bilang si Mariang Makiling. Ang kanyang kagandahan ay hindi maikakaila; ang kanyang balat ay kasing puti ng gatas, at ang kanyang mga mata ay singkit at nagniningning na parang mga bituin sa madilim na gabi. Ang mga tao sa paligid ay nahuhumaling sa kanya, hindi lang dahil sa kanyang ganda, kundi dahil sa kanyang kabaitan at magandang puso.
Ang kanyang Tahanan
Si Mariang Makiling ay nakatira sa tuktok ng Bundok Makiling. Ang bundok na ito ay puno ng mga sariwang prutas at masusustansyang halaman. Pinangalagaan ni Mariang ang mga ito at ginawa niyang kanyang misyon na bigyang-buhay at alagaan ang kalikasan. Ang mga tao sa paligid ng bundok ay kapwa humahanga at natatakot sa kanya. Sinasabi ng mga matatanda na siya ay may kapangyarihang kalikasan at pinoprotektahan niya ang mga ligaya at yaman ng mga tao.
Ang kwentong Pag-ibig
Isang araw, may isang binatang mangingisda na nagngangalang Juan na umakyat sa bundok upang manghuli ng isda. Habang siya ay naglalakad sa mga dalisdis, napansin niya ang isang liwanag na nagmumula sa mga puno. Curiious siya, kaya’t sinundan niya ito. Sa kanyang pagdating, nadatnan niya si Mariang Makiling na nag-aalaga ng mga bulaklak at mga hayop sa paligid.
Nilapitan ni Juan si Mariang at nagpakilala. Agad na nahulog ang loob ni Mariang sa kanyang pagiging matipuno at mabait. Nag-umpisa silang mag-usap at ang mga araw ay naging linggo. Hindi nagtagal, si Juan at si Mariang ay naging magkasintahan. Ngunit, dahil sa mga alingawngaw at takot ng mga tao sa bayan, nag-alala si Mariang.
Ang Takot at Alingawngaw
Sinasabi ng mga tao na si Mariang ay isang diwata na nagdadala ng masamang kapalaran. Takot silang lumapit sa kanya at sinabing dapat siyang iwanan ni Juan. Sa kagustuhan na mapanatili ang pagmamahal ni Juan, nagdesisyon si Mariang na humiwalay sa kanya at nagbigay daan sa kanyang kaibigan na si Tinig, isang masipag na dalagang kilala sa kanyang kabutihan.
Si Juan, sa kabila ng kanyang pagmamalupit, ay patuloy na umaasa na makikita uli si Mariang. Sa kanyang pag-akyat sa bundok, palagi niyang pinapansin ang mga sign na mula sa bundok — mga bulaklak na bumubukal, mga ibon na umaawit, at ang malamig na simoy ng hangin. Sa bawat araw na lumilipas, ang puso ni Juan ay punung-puno ng pangungulila.
Ang Pagbabalik
Matapos ang ilang buwan, nagpasya si Mariang na bumalik sa bayan. Naging mas maliwanag ang kanyang damdamin; gusto niyang ipakita na ang mga alingawngaw ay hindi totoo. Nagdaos siya ng isang malaking pista kung saan ang bawat isa ay iniimbitahan. Dito, ipinakilala niya si Juan at ipinaliwanag ang kanilang pagmamahalan.
Unti-unting naisip ng mga tao na si Mariang ay hindi nakasasama. Sa halip, siya ay may dala-dalang liwanag sa buhay ng bawat isa. Habang ang mga tao ay unti-unting kumikilala sa kanya, si Juan at Mariang ay nagpatuloy sa kanilang pagmamahalan.
Aral ng Alamat
Ang alamat ni Mariang Makiling ay isang paalala na ang tunay na pagmamahal ay kayang lampasan ang anumang hadlang. Mahalaga ang pagkakaunawaan at pagtanggap, lalo na sa mga hindi natin kilala. Huwag tayong magpapadala sa mga alingawngaw, kundi dapat natin pahalagahan ang totoo at wagas na pagmamahal. Sa huli, ito ang nagbibigay liwanag at pag-asa sa ating mga buhay.
Hanggang sa susunod na kwento, nawa’y nawa’y patuloy tayong matuto mula sa mga aral na dulot ng alamat ni Mariang Makiling!
Moraleja Ang Alamat ni Mariang Makiling
«Sa kabila ng takot at alingawngaw, ang tunay na pagmamahal ay nagiging ilaw sa ating landas. Huwag tayong matakot sa hindi natin nauunawaan, bagkus ay pahalagahan ang kabutihan at pagkakaunawaan sa isa’t isa. Sapagkat sa tunay na pag-ibig, may kapangyarihan tayong baguhin ang mga maling akala at lumikha ng mas maliwanag na kinabukasan.»
