«`html

Ang Kabayo at ang Mangangalakal

Sa isang maliit na nayon sa tabi ng dalampasigan, may isang magandang kabayo na nagngangalang Bayani. Ang kanyang kulay ay singganda ng liwanag ng araw at ang kanyang mga mata ay kasing maliwanag ng bituin sa gabi. Si Bayani ay kilalang-kilala sa nayon, hindi lamang dahil sa kanyang kagandahan kundi dahil na rin sa kanyang mabilis na takbo.

Si Mangangalakal

Isang araw, dumating sa nayon si Mangangalakal, isang matandang tao na mayaman sa karanasan at kaalaman. Tinatawag siyang Ginoo Magno, at siya ay may dalang mga kalakal mula sa iba’t ibang bayan. Ang kanyang mga produkto ay puno ng yaman at kaakit-akit, mula sa sariwang prutas hanggang sa mga mamahaling alahas. Ngunit sa likod ng kanyang magandang ngiti ay may lihim na layunin.

Pagsasama ng Kabayo at Mangangalakal

Isang umaga, nagkataon na nakita ni Ginoo Magno si Bayani na naglalaro sa tabi ng ilog. Namangha siya sa kagandahan ng kabayo at naisip na ang kabayo na ito ang magiging susunod na bituin ng kanyang negosyo. «Kung makuha ko ang kabayong ito,» sabi niya sa kanyang sarili, «siguradong madami ang bibili ng aking mga produkto!»

Nilapitan ni Ginoo Magno si Bayani at sinabing, «Bayani, kung ako’y iyong susundan, bibigyan kita ng masaganang pagkain at mga alahas na ginto.» Tumugon si Bayani, «Ginoo, huwag kayong mag-alala. Gusto kong makilala ang mundo, ngunit hindi ko kayang iwanan ang aking mga kaibigan at pamilya.»

Ang Nangyari sa Nayon

Naging abala ang nayon sa pakikinig sa kwentong dala ni Ginoo Magno. Ang kanyang mga kuwentong puno ng yaman ay talagang nakakaakit. Ngunit si Bayani, sa likod ng kanyang ngiti, ay nag-isip ng mas mabuti. «Hindi lahat ng uri ng yaman ay makakapagbigay ng tunay na kaligayahan,» masuri niyang sinabi sa kanyang sarili.

Habang lumilipas ang mga araw, unti-unting nalaman ng mga tao sa nayon ang tunay na pagkatao ni Ginoo Magno. Ang kanyang mga sinasabi ay puno ng pagsisinungaling, at ang kanyang mga kalakal ay mababa ang kalidad. Ang kanyang tunay na layunin ay makuha si Bayani at hindi ang tulungan ang nayon. Nagsimulang mawalan ng tiwala ang mga tao sa kanya.

Ang Desisyon ni Bayani

Nang malaman ito ni Bayani, nagpasya siyang kausapin si Ginoo Magno. «Hindi mo kailangang magsinungaling sa akin o sa mga tao. Ang yaman mo ay walang halaga kung hindi mo naman ito ginagamit para sa kabutihan.» Tumawa si Ginoo Magno, «Ikaw ay isang kabayo lamang! Anong alam mo sa buhay?»

Ngunit mali ang kanyang akala. Tinabing ni Bayani ang kanyang ulo at sinabing, «Minsan, ang tunay na yaman ay hindi makikita sa mga materyal na bagay kundi sa mga kaibigan at pamilya na nagmamahalan.» Napagtanto ni Ginoo Magno na siya ay nagkamali.

Ang Aral ng Kwento

Mula noon, nagdesisyon ang mga tao sa nayon na hindi na pakikinggan ang mga sinungaling na mangangalakal. Nakita nila na ang integridad at katapatan ang tunay na yaman ng buhay. Si Bayani ay naging simbolo ng katapatan at nagpatuloy siyang naglaro at nagbigay saya sa kanyang mga kaibigan sa nayon. Si Ginoo Magno naman, sa kanyang pag-alis, ay natagpuan ang tunay na kahulugan ng yaman sa kanyang puso.

At dito nagtatapos ang kwentong ito, ngunit ang aral nito ay mananatili: ang tunay na yaman ay nasa mga bagay na hindi mabibili ng salapi.

«`

Moraleja Ang Kabayo at ang Mangangalakal

**Moraleja:**

Sa kwentong «Ang Kabayo at ang Mangangalakal,» natutunan natin na ang tunay na yaman ay hindi nasusukat sa materyal na bagay kundi sa pagmamahal at tunay na pagkakaibigan. Minsan, ang mga bagay na pinaniniwalaan nating mahalaga ay hindi tunay na nagbibigay ng kaligayahan. Kaya’t mahalagang piliin ang tamang landas at yakapin ang mga bagay na nagdadala ng tunay na kasiyahan sa buhay.