ang Alamat Ng Makahiya
Noong unang panahon, may isang napakabait at magandang dalaga na nagngangalang Maria. Si Maria ay nag-iisang anak nina Mang Dondong at Aling Iska, isang masipag at matapat na mag-asawa na naninirahan sa isang maliit na baryo. Mahal na mahal ng kanyang mga magulang si Maria, at dahil dito, siya ay pinalaki nila nang may lubos na pag-aaruga at pag-iingat.
Si Maria ay kilala sa buong baryo bilang isang mahiyain at mabait na dalaga. Siya ay madalas na tumutulong sa kanyang mga magulang sa mga gawain sa bukid at sa bahay, ngunit bihirang makita ng mga tao sa baryo dahil sa kanyang pagiging tahimik at mahiyain. Palagi siyang nagkukubli sa kanilang bahay o sa likod ng mga puno tuwing may mga bisita ang kanilang pamilya.
Dahil sa labis na pagmamahal ng kanyang mga magulang, sila ay laging nag-aalala para sa kaligtasan ni Maria. Natatakot sila na baka siya ay mapahamak o mapansin ng masasamang tao dahil sa kanyang kagandahan. Kaya’t palagi siyang sinasabihan ng kanyang mga magulang na magtago tuwing may estranghero o bisita.
Isang araw, may mga tulisan na nagpunta sa kanilang baryo. Ang mga ito ay kilala sa pagiging marahas at sa pagnanakaw ng mga yaman ng mga tao. Nang mabalitaan ito ng mga magulang ni Maria, agad nilang itinago ang kanilang anak sa isang lugar sa kanilang hardin na hindi madaling makita. Si Maria ay itinatago nila sa isang maliit na bahagi ng hardin na napapalibutan ng mga halaman at puno.
Habang nagtatago si Maria, taimtim siyang nanalangin sa Diyos na iligtas siya at ang kanyang mga magulang mula sa mga tulisan. Nakiusap siya na sana ay hindi siya makita ng mga ito at hindi siya mapahamak.
Sa di-inaasahang pagkakataon, biglang dumating ang mga tulisan sa kanilang bahay. Hinalughog nila ang buong paligid, ngunit hindi nila natagpuan si Maria. Pagkatapos ng ilang sandali, umalis na ang mga tulisan nang walang nadadala.
Nang lumabas na sina Mang Dondong at Aling Iska upang hanapin si Maria, laking gulat nila nang hindi nila ito makita. Hinanap nila siya sa buong hardin, ngunit tila naglaho siya nang parang bula. Sa gitna ng kanilang kalungkutan, napansin nila ang isang kakaibang halaman na noon lamang nila nakita sa kanilang hardin. Ang halaman na ito ay may mga dahon na, sa bawat pagdampi, ay mabilis na tumitiklop at nagkukubli.
Agad nilang napagtanto na ang kanilang anak na si Maria ay naging halaman – ang mahiyaing halaman na ito na nagkukubli sa bawat pagdampi, katulad ng ugali ni Maria na mahiyain at palaging nagtatago.
Simula noon, tinawag nilang «Makahiya» ang halaman na iyon, bilang alaala kay Maria na naglaho ngunit naiwan ang kanyang espiritu sa anyo ng halaman. Ang alamat ng Makahiya ay naging simbolo ng kahinhinan, kabaitan, at pagmamahal ng mga magulang sa kanilang anak na handang magpakumbaba at magtago upang mapangalagaan ang kanilang mga mahal sa buhay.
Ano pa?
Marami ka ring matutuklasan tulad ng Ano ang maikling kwento?, Magbasa ng iba pang maikling kwento, atbp.
