Noong unang panahon sa isang maliit na bayan sa tabi ng dagat, may isang batang babae na kilala sa pangalan na Kamya. Siya ay may mahabang buhok na kasing itim ng gabi at mata na kumikislap parang mga bituin. Ngunit sa kabila ng kanyang kagandahan, hindi ito ang dahilan kung bakit siya tanyag sa kanyang bayan. Ang kanyang likas na kakayahan ay ang kanyang kakaibang pagmamahal sa kalikasan, lalo na sa mga punong-kahoy.
Ang Simula ng Lahat
Isa sa mga paborito ni Kamya ay ang mangga. Araw-araw, siya ay umaakyat sa mataas na puno ng mangga sa kanilang likod-bahay, naglalaro kasama ang mga ibon at nakikinig sa hangin habang humuhuni. Sa isang araw, habang siya ay nasa itaas ng puno, napansin niyang may napaka-simpleng bulaklak na nakasabit sa isang sanga. Ang bulaklak na ito ay may mga kulay na tila ginto at asul, at naglalabas ng matamis na amoy.
Ang Pagwawalang-Bahala
Bagamat kaakit-akit ang bulaklak, hindi maalis sa isip ni Kamya ang isang mahalagang aral na itinuro ng kanyang lola: “Huwag magdala ng bulaklak na hindi mo kilala.” Pero sa sobrang pagkabighani, inisip ni Kamya na ituturing niyang kaibigan ang bulaklak na iyon. Sa kanyang palagay, walang masama kung makakilala siya ng isang bagong kaibigan.
Ang Kaharian ng mga Gabi
Sa oras na mahawakan ni Kamya ang bulaklak, nagkaroon siya ng isang kakaibang karanasan. Isang pangkat ng mga duwende ang lumutang mula sa mga dahon ng puno at nakipag-usap sa kanya. Sinasabi nila na ang bulaklak ay may espesyal na kapangyarihan at maaari itong magbigay ng buhay sa mga bagay na nawawala na.
«Kami ang mga tagapangalaga ng kagandahan, at ang bulaklak na iyan ay simbolo ng iyong pagmamahal sa kalikasan,» sabi ng pinuno ng mga duwende. «Ngunit, sa tulong ng bulaklak, dapat kang maging responsable. Hindi mo dapat kalimutan ang halaga ng kalikasan sa iyong buhay.»
Ang Pagsubok
Hindi nagtagal, usap-usapan sa bayan ang tungkol sa bulaklak at ang mga duwendeng lumitaw. Maraming tao ang nagpakita ng interes at nais na kunin ang bulaklak upang magkaroon ng kanilang sariling mga kapangyarihan. Dito, napagtanto ni Kamya na nagiging sanhi ito ng labis na pagnanasa at hidwaan sa kanyang bayan.
Isang araw, dumating ang mga tao sa kanyang likod-bahay kargado ng mga balaraw at iba’t ibang kagamitan upang kunin ang bulaklak. Nagalit si Kamya at nagdesisyon na ipaglaban ang kanyang minamahal na bulaklak. «Hindi ito para sa inyo! Ito ay dapat para sa kalikasan!» sigaw niya.
Ang Pagsasakripisyo
Sa kabila ng kanyang takot, nagpasya siyang ipadama sa kanyang bayan ang tunay na halaga ng kalikasan. Nagsimula siyang magdaos ng mga pagtuturo at talakayan tungkol sa kontras ng pang-aabuso sa kalikasan kumpara sa pagmamahal at paggalang dito. Unti-unti, bitbit ang kanyang bulaklak, nakumbinse niya ang mga tao na ang tunay na kapangyarihan ay nasa pagtutulungan at pagmamalasakit sa ating paligid.
Ang Bunga ng Pag-ibig
Bilang pagkilala sa pagmamahal ni Kamya sa kalikasan, naghandog ang mga duwende ng regalo para sa kanya. Ang bulaklak, mula sa pagkakaputol at pangangalaga ni Kamya, ay naging punong-kahoy ng kamya. Puno ito ng masarap at matamis na bunga na tinawag na kamya. Simula noon, ang mga tao ay nag-aral na itanim ang kanilang mga punong-kahoy at pahalagahan ang kalikasan gaya ni Kamya.
At kaya’t ang alamat ni Kamya ay nananatiling buhay hanggang sa kasalukuyan, nagsisilbing paalala na ang ating kalikasan ay dapat pagmamahalan at pangalagaan. Ang bawat tao ay may kakayahan at responsibilidad na angkinin ang likas na yaman, sa pamamaraang nagbibigay katuturan sa kanyang pagkatao.
At sa mga araw na ito, ang mga tao sa kanyang bayan ay patuloy na nakakaranas ng tamis ng mga bunga ng kamya, salamat sa batang nagbigay ng kahulugan sa pagmamahal sa kalikasan. Ang kwentong ito ay itinataas bilang inspirasyon para sa mga susunod na henerasyon.
Moraleja Ang Alamat ng Kamya
Sa kwento ni Kamya, natutunan natin na ang tunay na yaman ay hindi nasusukat sa materyal na bagay kundi sa ating pagmamahal at pag-aalaga sa kalikasan. Ang bawat isa sa atin ay may responsibilidad na pangalagaan ang ating kapaligiran, dahil sa huli, ito ang nagbibigay sa atin ng buhay at kasiyahan. Ang pagmamalasakit at pagtutulungan ay susi sa isang mas magandang kinabukasan para sa bawat nilalang at sa likas na yaman na ating ipinanganak sa daigdig.
