Sa isang malayo at tahimik na bayan sa Pilipinas, may isang napakagandang puno na kilala sa tawag na Kasoy. Ang puno ito ay hindi ordinaryo dahil sa mga bunga nitong kakaiba, na may hugis parang mani at matamis na lasa. Ngunit, di alam ng lahat ang totoong kwento sa likod ng kahanga-hangang punong ito.
Isang Lihim na Pag-ibig
Si Ligaya ay umiibig sa isang binatang nagngangalang Ali. Si Ali ay isang mangingisda na palaging nagdadala ng isda mula sa dagat upang ibenta sa pamilihan. Sa bawat pagkakataong sila ay nagkikita, pinapangarap ni Ligaya na mabuo ang kanilang pamilya at magkasama silang mamuhay sa payapang baybayin.
Ang Simula ng Kuwento
Sa isang pagkakataon, may isang bata na nagngangalang Alon. Mahilig siyang maglaro at maglakbay sa kagubatan kasama ang kanyang mga kaibigan. Isang araw, nakatagpo siya ng isang matandang lalake na nakaupo sa ilalim ng malaking puno.
“Anong ginagawa mo rito, Lolo?” tanong ni Alon.
“Ako ay nagbabantay sa puno ng Kasoy,” sagot ng matanda. “Ito’y puno na may espesyal na kwento sa likod nito.”
Ang Mahiwagang Pagsubok
Nakinig nang mabuti si Alon sa kwento ng matanda. Ayon sa kanya, ang puno ng Kasoy ay nagmula sa isang diyosa na nagngangalang Luningning. Siya ay kilala sa kanyang kagandahan at kayamanan. Ngunit, may isang malaking problema sa kanyang bayan: nagugutom ang mga tao.
Kaya’t nagpasya si Luningning na tumulong.
“Diyos ng mga Bunga, tulungan mo ako!” nanalangin siya. “Kakailanganin ng aking bayan ang mga prublema.” Sa kanyang pangungusap, nabuo ang puno ng Kasoy, puno ng mga bunga. Ngunit, may isang kondisyon: kailangan ng mga tao na magbigay ng pasasalamat at alagaan ang puno.
Ang Pagsuway sa Kasunduan
Sa pagdaan ng mga taon, ang paghanga at pagmamahal ng mga tao kay Luningning at sa puno ay unti-unting nawala. Ang ilan sa kanila ay nagpasya nang ‘huwag na lang isipin ang mga pasasalamat’. Nagsimula silang mang-ani ng mga bunga nang walang pag-iingat. Ang puno ay nalungkot, at unti-unting nawalan ng sigla.
Napansin ni Alon ang nangyayari at sinabi niya, “Kailangan nating ibalik ang pagmamahal at respeto sa puno!” Agad siyang tumawag sa kanyang mga kaibigan at pinagsikapan nilang alagaan ang puno.
Ang Pagbabalik ng Kasiyahan
Matapos ang ilang linggong pag-aalaga at pagmamahal, muling sumigla ang puno ng Kasoy. Ang mga bunga ay naging matamis at masagana, at ang mga tao sa bayan ay muling natutong magpasalamat.
Sa huli, nalaman ni Alon at ng kanyang mga kaibigan na ang kalikasan ay isang yaman na dapat pangalagaan. Ang puno ng Kasoy ay naging simbolo ng pasasalamat at pag-ibig.
Hanggang sa ngayon, bawat taon, pinagdiriwang ng bayan ang araw ng Kasoy, isang pagdiriwang ng pagmamahal at pag-aalaga sa kalikasan, at isang paalala na sa bawat prublema, may solusyon kung tayo’y nagtutulungan.
Wakas
At yan ang alamat ng Kasoy. Laging nating tandaan, may kanya-kanyang kwento ang bawat puno, at ang sagot sa ating mga problema ay nasa pagmamahal at pag-aalaga sa kalikasan.
Moraleja Ang Alamat ng Kasoy
Ang pagmamahal at pag-aalaga sa kalikasan ay nagbubunga ng kasaganaan at kasiyahan. Kung tayo’y nagkakaisa at marunong magpasalamat, ang bawat isa sa atin ay magiging bahagi ng solusyon sa mga problema ng ating kapaligiran.
