Isinulat ni Rogelio Sikat
Si Tata Selo, isang matandang magsasaka, ay nakaupo sa harap ng munisipyo, nakakulong at duguan ang kamay. Siya’y pinaratangan ng pagpatay sa kabesang Tano, ang may-ari ng lupang sinasaka. Hindi makapaniwala ang mga tao sa kanilang nakita, sapagkat kilala nila si Tata Selo bilang isang mabait at masunuring magsasaka.
Nang dumating ang hepe ng pulis, tinanong niya si Tata Selo kung bakit niya napatay si Kabesang Tano. Sinagot ni Tata Selo na hindi niya sinasadya, at napatay niya ang kabesa dahil hindi na nito siya pinayagang magtanim sa lupa. Ayon kay Tata Selo, napilitan siyang manaksak dahil pinalayas na siya sa lupang kanyang sinasaka, kahit ilang taon na siyang nagpapakahirap sa bukid.
Nag-usap ang mga tao tungkol sa nangyari. Ibinahagi ng iba na noong una, si y hindi isang mang-uupa, kundi may-ari ng sariling lupa. Ngunit dahil sa hirap ng buhay, napilitan siyang ibenta ito kay Kabesang Tano, at mula noon, siya’y naging tagapag-araro na lamang. Nais ni Tata Selo na ipagpatuloy ang kanyang pagsasaka dahil sa kanyang anak na si Saling, subalit tinanggal siya ni Kabesa sa kanyang lupang sinasaka.
Dumating si Saling, umiiyak at tinanong ang kanyang ama kung bakit niya nagawa iyon. Sinabi ni na hindi niya gustong patayin si Kabesa, ngunit hindi na niya napigilan ang kanyang sarili dahil sa labis na galit at kawalan ng pag-asa. Walang kalaban-laban si Tata Selo habang ibinubugaw siya ng mga pulis, at ang mga tao ay tahimik na nagmasid.
Sa huli, nang si Tata Selo ay nakagapos na, narinig ng lahat ang sunud-sunod na paghagulgol ni Saling, samantalang, na tanging hangad ay ipaglaban ang kanyang karapatan sa lupa, ay nanatiling walang magawa sa kanyang kalagayan.
