«`html

Ang Agila at ang Maya

Noong unang panahon, sa gitna ng luntiang kagubatan ng Pilipinas, ay may isang agila na kilala sa kanyang napakataas na lipad at makapangyarihang pakpak. Siya ang hari ng mga ibon—malakas, maganda, at puno ng pagmamalaki.

Sa ilalim ng kanyang kaharian ay may isang maliit na maya na palaging masigla at puno ng buhay. Sobrang tasa ng kanyang boses, hindi mo siya maiiwasang mapansin. Kahit maliit siya, madalas siyang mangyari na siya ang bida ng mga kwento sa kagubatan. Iba ang saya ng tsika niya kumpara sa malamig na sinag ng araw sa mga puno.

Isang Hindi Inaasahang Usapan

Isang umaga, habang ang matayog na agila ay nakasampa sa kanyang paboritong sanga, napansin niya ang maya na abala sa pag-upo ng mga butil. Napagtanto ng agila na tila wala pang ibang ibon ang maaaring tumapat sa kanyang kapangyarihan.

“Maya!” bulyaw ng agila. “Alam mo bang hindi ka magiging sikat tulad ng aking sarili? Malaki ako, maganda, at makapangyarihan. Kapag ako’y lumipad, ang lahat ng ibon ay nanginginig sa takot habang ako’y dumarating.”

Matapang na tumugon ang maya, “Hanggang kailan ka ba mas magiging maganda? Ang pagiging sikat ay hindi lang sa hitsura, kundi sa mga gawa at sa puso.”

Ang Hamon

Naguluhan ang agila sa sagot ng maya. “Eh, ano ang kaya mong ipakita? Ang iyong mga awit at sayaw ay wala ring saysay kung ako ang tinig ng kagubatan,” sabi ng agila.

Napagtanto ng maya na dapat ipakita ang kanyang tunay na kakayahan. “Bakit hindi tayo magbigay ng hamon, Agila? Patunayan natin kung sino ang mas mahusay. Magtatag tayo ng isang awit at sasayaw ang bawat ibon sa gubat. Tingnan natin kung sino ang magpapasaya sa kanila,” mungkahi ng maya.

Ang Contest

Sumang-ayon ang agila, pero sa kanyang isipan, sigurado siyang siya ang mananalo. Kinabukasan, nakatipon ang lahat ng ibon sa kagubatan. Ang ganda ng alamang abala—mga ibon na may makikislap na balahibo, naghihintay sa takbuhan ng pinakasikat na ibon.

Unang umakyat ang agila. Sa kanyang makapangyarihang boses, umaawit siya ng napakalalakas at magagandang himig. Ang kanyang tinig ay umaabot sa kalangitan, at talagang nagbigay siya ng inspirasyon sa kanyang mga kapwa ibon.

Sunod namang tumaas ang maya. Bagamat siya’y maliit at mahina ang boses, sinikap niya ang kanyang puso’t kaluluwa sa kanyang awit. Pinagsama niya ang saloobin ng bawat ibon, ang mga pakpak ng kanyang mga kasama… at sa isang iglap, nagningning ang ngiti sa mga mukha ng mga ibon. Ang mga ito ay nagsayaw, ang lahat ay tila nag-enjoy!

Ang Aral

Nang matapos ang contest, nagdulot ng kaguluhan sa gubat ang bawat ibon. Ang mga ibon ay sobra ang saya sa pagkanta at pagsayaw ng maya. Sa kanyang lihim, pinagtanto ng agila na may kahalagahan ang tunay na masaya—hindi lamang mula sa kapangyarihan o mahusay na boses. Lumapit si Agila at tinanggap ang pagkatalo.

“Maya, iba ang ipinakita mo. Wala sa akin ang ganyang saya,” sabi ng agila.

“Salamat, Agila, pero di mo na kailangan ng kapangyarihan upang maging kahanga-hanga. Ang tunay na halaga ng isang ibon ay kapag siya’y nagbibigay inspirasyon sa iba,” sagot ng maya.

Wakas ng Kuwento

At simula noon, nagkaibigan ang agila at ang maya. Natutunan nilang ang tunay na kapangyarihan ay hindi lang sa taas ng lipad kundi sa pagmamahal at pagkakaisa. Mula sa araw na iyon, ang kagubatan ay naging mas masaya at puno ng musika, dahil natutunan ng lahat ang tunay na halaga ng pagkakaibigan.

At iyon ang kwento ng Agila at Maya—isang paalala sa atin na ang tunay na yaman ay hindi nasusukat sa laki, kundi sa ating puso at pagkilos.

«`

Moraleja Ang Agila at ang Maya

### Moraleja

Sa kwento ng «Ang Agila at ang Maya,» natutunan natin na ang tunay na halaga ng isang nilalang ay hindi nasusukat sa kanilang katanyagan o kapangyarihan, kundi sa kanilang kakayahang magbigay inspirasyon at saya sa iba. Kahit gaano ka taas ang iyong lipad, ang tunay na yaman ay nasa pagkakaroon ng puso at pagkakaisa. Maging katulad ng agila na natutong pahalagahan ang mga bagay na mahahalaga kaysa sa sariling kapakinabangan, at gaya ng maya na ipinamalas ang kasiyahan sa simpleng paraan. Ang tunay na tagumpay ay nasa pagbibigayan ng pagmamahal at pagkakaibigan.