«`html
Ang Alitaptap at ang Langaw
Sa isang maliwanag na gabi sa isang tahimik na nayon, naglalakad si Alitaptap kasama ang kanyang mga kaibigan. Ang mga ilaw mula sa mga bituin ay tila sumasayaw sa mga dahon, at ang hangin ay puno ng amoy ng mga bulaklak. ngunit sa kalagitnaan ng saya, may isang malalakas na tunog na dumating mula sa isang madilim na sulok. Ito ay si Langaw, na kilalang nakikialam sa mga kasiyahan sa nayon.
Isang Gabi na puno ng Maingay na Tunog
Si Langaw, na may mabilis na mga pakpak, ay mahilig sa mga kasiyahan at higit sa lahat, sa mga pagkaing matamis. «Bakit hindi kayo nag-eenjoy? Pagod na kayong lahat!» sigaw niya, habang umiikot-ikot sa ibabaw ng mga dahan ng bulaklak.
Si Alitaptap, na may maliwanag na ilaw na nagmumula sa kanyang katawan, ay umangal. «Langaw, hindi mo ba alam na ang mga tunog mo ay nakakabuwal? Ang lahat ay nag-aasam ng tahimik na gabi!»
Ang Dila ng Langaw
Ngunit si Langaw ay hindi nagpasikat kay Alitaptap. «Ano ang mas maganda? Ang iyong ilaw na mistulang bituin o ang aking sigla na nagbibigay kulay sa gabi?» tanong niya na may kasiyahan.
“Hindi lang ang sigla ang mahalaga, Langaw. Mahalaga rin ang respeto sa ibang nilalang,” tugon ni Alitaptap, nagtatangkang ipaliwanag. “May mga oras na ang pagiging tahimik ay mas mahalaga kaysa sa maging maingay.”
Ang Pagsubok
Ngunit lumalakas ang ingay ni Langaw. Nagsimula siyang sumayaw sa paligid ng mga bulaklak, kumakanta sa kaniyang hindi kaaya-ayang tunog. Unti-unting naiinis ang mga kaibigan ni Alitaptap at nagdesisyon silang umalis. «Mukhang mas komportable na tayong umuwi. Wala tayong masyadong kasiyahan dito,» sabi ng isa sa kanila.
Habang ang lahat ay umalis, naiwan si Alitaptap, nag-isip tungkol sa mga nangyari. Nagpasya siyang kausapin muli si Langaw. «Langaw, hindi ko sinasabi na huwag kang magsaya, pero subukan mong isipin ang iba. Ang iyong saya ay nagiging sagabal,» sabi ni Alitaptap nang mahinahon.
Ang Pagbabago
Ngunit walang inisip si Langaw kundi ang sarili. «Bakit ako magbabago, eh masaya naman ako?» Sagot niya, puno ng kapangyarihan sa sarili. Ngunit habang tumatagal, napansin niya na nag-iisa na siya sa madilim na sulok. Ang kanyang sigla at ingay ay natahimik na; ang kanyang mga kaibigan ay umalis na.
Umupo si Langaw sa isang dahon, nag-iisa sa kanyang pagsusuri. Napagtanto niya na ang tunay na saya ay hindi lang nakasalalay sa kasiyahan kundi sa pagkakaroon ng mga kaibigan na nagmamahalan at nag-uusap.
Aral ng Kwento
Nang maglaon, bumalik si Langaw kay Alitaptap. «Alitaptap, nagkamali ako. Tinangka kong mapasaya ang lahat, ngunit hindi ko naisip na ang aking mga tunog ay nagiging hadlang sa kanila,» pag-amin ni Langaw.
Si Alitaptap ay ngumiti. «Walang masama sa pagtangkang makipagsaya. Ngunit mahalaga ring isaalang-alang ang damdamin ng iba. Kung tayo ay magkasama, maaari tayong magsaya nang hindi naaapektuhan ang iba.»
At simula noon, si Langaw ay natutong maging mas maingat sa kanyang tunog at sigla. Nagsimula siyang maging kaibigan sa lahat, umpisang sumayaw at ngumiti nang nasa tamang lugar at pagkakataon.
Sa Huli
Ang kwentong ito ay nagtuturo sa atin na ang pagkakaibigan at pag-unawa sa damdamin ng iba ay pinakamahalagang bagay. Magsaya, pero huwag kalimutan ang magbigay ng puwang at respeto sa ating kapwa. Sa ganitong paraan, higit na mas masaya ang ating mga alaala.
«`
Moraleja Ang Alitaptap at ang Langaw
**Moraleja:**
«Sa ligaya ng bawat isa, taglayin ang pag-unawa at respeto. Ang kasiyahan ay mas totoo kapag ito ay naaayon sa damdamin ng kapwa, kaya’t maging maingat sa ating mga kilos at salita.»
**Paliwanag:**
Sa kwento ng Alitaptap at Langaw, ipinakita na mahalaga ang pagkakaroon ng kasiyahan, ngunit mas mahalaga ang pagrespeto sa mga taong nakakasalamuha natin. Ang pakikipagkaibigan at pag-unawa sa damdamin ng iba ay nagdudulot ng mas masayang alaala at ugnayan.