Ang Lobo at ang Tupa

«`html

Ang Lobo at ang Tupa

Sa isang malawak na gubat, kung saan ang mga kahoy ay matitirik at ang mga ibon ay masayang dumadagundong, nakatira ang isang lobo at isang tupa. Ang lobo ay kilala sa kanyang matalas na pang-amoy at malalakas na boses, habang ang tupa naman ay may maamong mukha at mahuhusay na balahibo.

Ang Kakaharapin ng Tupa

Isang araw, habang ang tupa ay naglalakad sa paligid ng gubat, nanginginig siya sa takot sa pagbabalik ng lobo. Lagi nilang naririnig ang mga kwentong ang lobo ay aking malupit at matakaw na hayop. Sa kanyang isip, naisip ng tupa na, «Paano kaya kung makatagpo ako ng lobo? Siguradong magkakasakitan kami.»

Isang Di-inaasahang Pagkikita

Nang hindi inaasahan, biglang sumulpot ang lobo sa harapan ng tupa. Nagbalikwas ang puso ng tupa sa takot at agad siyang nag-isip ng paraan upang makaalis. Ngunit, sa halip na labanan o magtakbo, nagpasya ang tupa na makipag-usap.

“Magandang araw, ginoo!” bati ng tupa. “Bakit ka nandito? Baka gusto mo bang makipagkaibigan?”

Pumigil ang lobo sa kanyang paggalaw. Naabala siya sa tanong ng tupa. “Bakit ko naman gagawing kaibigan ang isang tupa? Ikaw ay masarap na meryenda!” sagot ng lobo, habang inaamoy ang hangin na tila naglalaway.

Isang Matalinong Parirala

Hindi nagpatinag ang tupa. “Sige, ginoo. Pero isipin mo, kung ako ay hindi masarap na meryenda, hindi rin magiging masaya ang iyong pag-asa na makuha ako!” Walang nakakaalam kung paano ngunit ang matalinong pariral na ito ay naging sanhi ng pag-iisip ng lobo.

Matagal na nag-isip ang lobo. Sa una, pinananabikan niyang sakmalin ang tupa, ngunit sa bawat salita ng tupa ay tila nagiging malinaw na hindi sa lahat ng pagkakataon ay maganda ang pag-aagaw.

Sa Ihip ng Hangin

“Kung ikaw ay magkakaibigan, makakabawi ang iyong pag-uusap at mas mapapalawak ang iyong koneksiyon sa ibang hayop,” sabi ng tupa habang bumababa na ang araw. “Isipin mo, mas marami ang mas masaya kapag sama-sama!”

Napaisip ang lobo. Bakit nga ba hindi? Puwedeng mas masaya kung may kaibigan kesa sa walang kasama.

Ang Nabuo nilang Kaibiganan

Mula noon, hindi na naging magkalaban ang lobo at tupa. Pinili nilang maging magkaibigan. Nagtutulungan sila sa pangangaso, nag-popromote ng kaibiganang hindi napapansin ng iba pang hayop sa gubat. Idinayo nila ang mga pakikipagsapalaran sa isa’t isa, at nagkaroon ng mga kwentong kanilang ikinukuwento sa kanilang komunidad.

Ang Moral ng Kwento

At sa kabila ng takot ng tupa, natutunan niya ang mahahalagang aral. “Sa bawat pag-uusap, may pagkakataon para sa pagkakaibigan,” sabi ng tupa. “Sa mundo na puno ng takot at panghuhusga, madalas ay ang mga salitang masasalita natin ang bumubuo sa ating kinabukasan.”

Samantalang si Lobo, natutunan niyang hindi lahat ay simpleng biktima o manghuhuli. Minsan, kailangan lang makinig at matutong magpahalaga sa mga nabubuong relasyon.

Ang Dulo

Ngayon, ang lobo at tupa ay hindi lamang magkaibigan kundi naging simbolo ng pagkakaunawaan sa kanilang gubat. Ipinakilala nila ang isang bagong mundo kung saan ang bawat hayop, kahit gaano pa man kalaki o kaliit, ay may halaga at karapatan sa pagkakaibigan.

At sa huli, nagtapos ang kanilang kwento sa isang simpleng aral: “Ang tunay na lakas ay nagmumula sa pagkakaibigan at pagmamalasakit.”

«`

Moraleja Ang Lobo at ang Tupa

**Moraleja:**

«Sa mundo ng takot at pagdududa, laging may pagkakataon para sa pagkakaibigan. Huwag matakot na makipag-usap at makinig, sapagkat sa diwa ng pagkakaintindihan, matutunan nating ang tunay na lakas ay nagmumula sa pagtutulungan at pagmamalasakit sa isa’t isa.»

Scroll al inicio