«`html
Ang Tandang at ang Agila
Noong unang panahon, sa isang matahimik na nayon, may isang magandang tanawin na pinagmamalaki ng mga tao. Ang nayon na ito ay napapaligiran ng mga bundok, malalabay na puno, at malinaw na ilog. Dito nakatira ang isang matalino at masipag na tandang na nagngangalang Tiyo. Sikat siya sa kanyang mga kaibigan sa pagdadala ng kaligayahan sa bawat tagpo.
Ang Ambisyosong Agila
Ngunit may isang matayog na agila na umuupo sa tuktok ng pinakamataas na bundok sa paligid. Ang agila ay hindi basta-basta; siya ay may malawak na mga pangarap at mahigpit ang layunin. Tinawag siyang Alon, at lagi niyang sinasabi, «Ako ang hari ng mga ibon, at walang makakapantay sa akin!»
Sa isang araw, nagdesisyon si Alon na pabagsakin si Tiyo. Umulan ng mga balita sa nayon na ang agila ay manghihirang ng kanyang sarili bilang pinakamagaling. Isang umaga, nagpunta si Alon sa nayon at tumayo sa tuktok ng isang mataas na sanga. «Makinig kayo, mga nilalang! Ako ang pinakamakapangyarihang ibon sa lahat. Saanman mapunta, ako ang iyong tanging pag-asa!»
Ang Hamon
Si Tiyo ay nandoon, nakikinig sa panawagan ni Alon. Tumayo siya ng matatag at nagsalita, «Alon, bukod sa iyong mga pakpak, ano ang mayroon ka? Ang tunay na lakas ay hindi lamang nakasalalay sa kapangyarihan kundi sa puso at katapatan.» Tumawa si Alon, «Ano ang alam mo, Tiyo? Sumali ka sa akin sa isang hamon! Magkakaroon tayo ng laban upang malaman kung sino ang tunay na pinakamahusay!»
Nagkasundo sila na tatalon sila mula sa tuktok ng bundok at kailangang makarating nang mas mabilis sa ilog sa ibaba. Ang mga tao sa nayon, sabik sa paligsahan, ay nagtipon upang mapanood ang laban na ito.
Ang Labanan
Habang nasa tuktok ng bundok, si Alon ay nagbigay ng isang nakakabighaning paningin. Lumipad siya nang mabilis at mataas, ang kanyang mga pakpak ay tila nag-aapoy sa araw. Si Tiyo, sa kabila ng kanyang mabigat na katawan, ay umalis na may tapang. «May boses akong darating mula sa ilalim ng mga ulap,» sabi ni Tiyo sa kanyang sarili.
Sa pagkakataong iyon, sa gitnang daan, biglang nagkaproblema si Alon. Napansin niya na ang kanyang mga pakpak ay nagsimulang bumigat at nahirapan siyang lumipad. Sa katunayan, nakaramdam siya ng pagod at tila hindi niya kayang tapusin ang labanan. Samantalang si Tiyo, na nagpatuloy sa paglipad, ay huminga ng malalim at nag-isip ng isang mungkahi — nagpasya siyang lumipad sa isang mas mababang altitude upang makahanap ng mas maraming hangin.
Ang Aral
Nang makita ni Alon na unti-unting lumalapit si Tiyo sa ilog, nagdesisyon siyang bumalik. «Tamad ka, Tiyo! Nagsisinungaling ka sa iyong sarili kung sa tingin mo’y matatalo mo ako!» sumisigaw siya. Ngunit hindi nagpakita ng takot si Tiyo. Sa halip, siya ay nagpatuloy sa kanyang paglipad at nakita ang ilog — sa wakas!
Pagdating ni Tiyo sa ilog, masayang umiyak siya, «Natalo kita, Alon, hindi sa lakas kundi sa layunin! Ang iyong kayabangan ay nagdala sa iyo sa pagkatalo.» Minsan, ang mga tunay na tagumpay ay hindi nakikita sa mga mata kundi sa mga puso na nagtataguyod ng pagkakaibigan at katapatan.
At mula sa araw na iyon, natutunan ng lahat sa nayon na ang tunay na tagumpay ay hindi batay sa lakas, kundi sa iyong pagkatao at kahusayan sa pagbuo ng mga magandang relasyon.
At sa dako pa roon, si Alon ay unti-unting natutong pahalagahan ang mga pagkakaibigan at hindi lamang ang kapangyarihan. Pinaabot niya ang pabalat ng pagmamahal at pagkakaisa sa kanyang mga kasamahan sa huli.
At sa ganitong paraan, nagpatuloy ang kwento ni Tiyo at Alon, natanggihan ang mga pag-aaway at pinili ang tunay na pagkakaibigan para sa mas maliwanag na bukas.
«`
Moraleja Ang Tandang at ang Agila
**Moraleja sa Filipino:**
«Huwag kalimutan na ang tunay na tagumpay ay hindi nakabase sa kapangyarihan, kundi sa pagkakaroon ng puso at malasakit sa kapwa. Ang pagkakaibigan at katapatan ang mga tunay na kayamanan na nagdadala ng liwanag sa ating landas.»