Sa isang malayong bayan sa ilalim ng mga puno ng mangga at saging, mayroong isang malaon at kahanga-hangang alamat tungkol sa isang prutas na kilala bilang duryan. Ang kwentong ito ay hindi lang basta kwento; isa itong pagsasalamin ng kultura at tradisyon ng mga Pilipino. Tumutok ka at samahan mo kaming balikan ang nakaraan!
Ang Paglikha ng Duryan
Sa panahon ng mga diyos at diyosa, may isang makapangyarihang diyosa na nagngangalang Flora. Siya ang diyosa ng mga halaman at bulaklak. Sa kanyang bayan, ang lahat ng prutas ay magaganda at matamis. Ngunit, kahit ganoon, may isang bagay na kulang. Ang bayan ni Flora ay walang prutas na may kakaibang lasa at aroma.
Isang araw, nagdesisyon si Flora na lumikha ng isang prutas na magiging simbolo ng kasaganaan at kasiyahan. Naghangad siyang gumawa ng prutas na magdadala ng ligaya sa mga tao. Kaya’t tinipon niya ang mga pinakasariwang mga sangkap mula sa lahat ng dako ng kanyang kaharian: ang matamis na lasa ng mangga, ang malambot na laman ng saging, at ang nakakaakit na amoy ng bulaklak.
Ang Sumpa
Ngunit sa kanyang paglikha, may isang diyosa na naiinggit—si **Eris**, ang diyosa ng hidwaan at galit. Sinumpa niya ang prutas na ginawa ni Flora at sinabing, «Ang prutas na ito ay magiging isang simbolo ng pag-ibig, ngunit may isang kondisyon: Ang mga tao ay dapat munang matutong mahalin ang kanyang pagkatao bago sila makatagpo ng tunay na saya.”
Nang isilang si Duryan, ang prutas na pinagsama-sama ni Flora, inisip ng mga tao na ito ay isang regalo mula sa mga diyos. Ngunit, dahil sa sumpa ni Eris, maraming tao ang nandidiri at hindi makakita sa likas na kagandahan ng prutas. Ito ay may malalaking tinik at tila tinatakasan ang sinuman na mangahas na lumapit dito.
Ang Pagkilala at Pagtanggap
Sa kabila ng takot, may isang batang lalaki na nagngangalang **Juan** ang nagpasya na subukan ang Duryan. Siya ay matapang at mahilig sa mga bagong karanasan. Nakita niyang mayroon itong matatamis na laman na nangyaring magpabago sa kanyang buhay. Matapos ang kanyang unang kagat, napuno ang kanyang puso ng kasiyahan. Sinalubong ng Duryan ang kanyang pag-ibig at inilabas nito ang pinaka-masarap na lasa na hindi pa niya naranasan.
Sa pagkakaroon niya ng bagong karanasan, dahan-dahan nang naisip ng mga tao na ang Duryan ay hindi lamang basta prutas. Ito ay kumakatawan sa pagmamahal at pagtanggap sa mga bagay na maaaring mukhang kakaiba. Unti-unting kumalat ang kwento ni Juan, at ang mga tao ay naging interesado sa prutas na minsang ayaw nilang lapitan.
Ang Pagtanggap sa Bawat Duryan
Dahil sa pagmamahal ni Juan at sa pakikinig ng mga tao sa kanyang kwento, unti-unting tinanggap ng buong bayan ang Duryan. Napagtanto nilang ang bawat prutas ay may kanya-kanyang kwento at kahulugan. Mula noon, ang mga tao ay naghanda ng malalaking handaan kung saan ang Duryan ang pangunahing prutas. Ito ay naging simbolo ng pagsasama-sama, pag-uusap, at pagkakaibigan.
Ang Aral ng Kwento
At ngayon, bawat taong kumakagat sa Duryan ay hindi lamang natitikman ang masarap na lasa, kundi naiisip din ang halaga ng pagtanggap at pag-unawa sa mga pagkakaiba. Pinaalala nito sa atin na sa likod ng isang tila kakaibang bagay, may mga katangian at kwentong naghihintay na matuklasan. Kaya naman, sa tuwing nakakain ka ng Duryan, alalahanin mo ang kwentong ito at ang aral na dala nito.
At yan ang kwento ng **Alamat ng Duryan**. Isang paalala na sa buhay, may mga bagay na kailangan mo munang mahalin at yakapin upang makita ang tunay na kagandahan.
Moraleja Ang Alamat ng Duryan
«Sa likod ng bawat kakaibang bagay, may nakatagong yaman na naghihintay na tuklasin. Matutunan nating mahalin at yakapin ang mga pagkakaiba upang makita ang tunay na kagandahan ng mundo.»
