Alamat Ng Lansones

ang Alamat Ng Lansones

Noong unang panahon, sa isang malayong nayon sa baybayin ng isang bundok, may isang maliit na baryo na tinatawag na Paete. Sa lugar na ito, mayroong isang puno na nagbibigay ng kakaibang prutas na bilog, kulay dilaw, at may balat na makinis. Ito ang puno ng lansones, ngunit noon ay hindi pa ito kilala sa pangalang ito.

Ang mga tao sa baryo ay natatakot na kainin ang bunga ng punong ito dahil sa isang alamat na kumalat. Ayon sa alamat, ang bunga ng puno ay lason at sinumang kakain nito ay tiyak na mamamatay. Dahil dito, walang sinuman ang nangahas na kumain ng prutas ng lansones. Tanging ang mga ibon lamang ang tila walang takot na dumapo sa puno at kumain ng bunga nito.

Isang araw, may isang matandang babaeng palaboy na dumating sa baryo. Siya ay gutom at pagod na pagod sa paglalakbay, kaya’t naghanap siya ng makakain. Napansin niya ang puno ng lansones na hitik na hitik sa bunga. Dahil sa labis na gutom, hindi na siya nagdalawang-isip at pumitas ng ilan sa mga bunga.

Habang siya ay kumakain, napansin siya ng mga taga-baryo. Agad-agad nilang nilapitan ang matanda at binalaan siya na lason ang kanyang kinakain. Ngunit nagulat sila nang makita na ang matanda ay patuloy na kumakain at tila nag-eenjoy pa sa lasa ng prutas.

Nang makita ito ng mga tao, nagsimulang magduda ang ilan. Bakit hindi nalason ang matanda? Naisip nila na baka isang himala ang naganap. Dahil sa kanilang pag-uusisa, isa-isang tinikman ng mga tao ang prutas ng lansones. Laking gulat nila nang malaman na ang prutas ay matamis at masarap, hindi lason tulad ng kanilang pinaniniwalaan.

Nang mabusog na ang matanda, nagsalita siya sa mga tao ng baryo. Ipinahayag niya na siya ay isang diwata na nag-aalaga ng kalikasan. Sinubok lamang niya ang mga tao upang malaman kung sila ay mapagpakumbaba at handang tumulong sa mga nangangailangan.

Bilang gantimpala sa kabutihan ng puso ng mga taga-baryo, binasbasan ng diwata ang puno ng lansones. Mula noon, ang prutas ng lansones ay naging kilala sa buong bayan dahil sa taglay nitong tamis at kakaibang lasa. Ang mga tao ay nagpasalamat sa diwata at inalagaan nilang mabuti ang mga puno ng lansones bilang simbolo ng biyayang kanilang natanggap.

At simula noon, ang lansones ay naging isa sa mga pinakapaboritong prutas sa Pilipinas. Ang alamat ng lansones ay nagsilbing paalala na hindi dapat agad humusga sa mga bagay-bagay, at sa halip, kailangan muna itong alamin at subukin.