Sa isang matahimik na bukirin, may isang palaka na nagngangalang Pabel. Siya ay masayahin at masigla, palaging naglalaro sa tabi ng isang malinaw na lawa. Isang gabi, habang naglalakad siya sa paligid, napansin niya ang liwanag na nagmumula sa isang alitaptap na nagngangalang Lila. Ang liwanag nito ay napaka-special sa dilim ng gabi.
Ang Unang Pagkikita
“Wow! Ang ganda ng liwanag mo!” sabi ni Pabel habang nakatingin sa alitaptap. “Paano mo nagagawa iyan?”
“Salamat, Pabel! Ako si Lila, at ang aking liwanag ay nagmumula sa puso ko. Nais kong magbigay ng saya sa mga tao at hayop sa paligid,” sagot ng alitaptap.
Namangha si Pabel. “Nais mo bang makasama mnie? Magandang magkaroon ng kaibigan na kasing liwanag mo!”
“Siyempre!” sagot ni Lila. “Mas masaya kung may mga kaibigan tayo sa gabi!”
Pag-unlad ng Kanilang Pagkakaibigan
Simula noon, nagiging magkasama sina Pabel at Lila. Habang naglalaro sila sa bukirin, kadalasang nagbibigay si Lila ng liwanag habang si Pabel naman ay nagkuwento ng mga kwento tungkol sa kanyang mga adventures.
“Alam mo, Lila,” sabi ni Pabel isang gabi, “hindi ko alam kung paano tayo magiging kaibigan ng iba. Parang walang nakakapansin sa atin.”
Ngunit hindi nagtagal, lumitaw ang isang tibok ng ingay mula sa gubat. Isang grupo ng mga hayop ang nagtipon-tipon sa paligid nila. Napansin nila ang liwanag ni Lila at agad silang naliban.
Ang Hamon ng Madilim na Gabi
Isang madilim na gabi, naganap ang isang hindi inaasahang pangyayari. Isang malaking ahas ang umakyat mula sa gubat at nagbigay takot sa lahat. “Walang makakalabas! Ako ang hari ng gubat at ako ang magtatakot sa inyo!”
Nag-panic ang lahat ng hayop, ngunit si Pabel at Lila ay nanatiling kalmado. “Kailangan nating mag-isip ng paraan upang mapanatili ang ating mga kaibigan nang ligtas!” sabi ni Lila.
Ang Tinig ng Katotohanan
“Tama ka, Lila! Bakit hindi mo ipakita ang iyong liwanag upang makatulong sa mga hayop?” suhestyon ni Pabel. “Makikita nila na hindi sila nag-iisa.”
Ginawang matibay ni Lila ang kanyang loob. Kumuha siya ng lalim ng hininga, at nagpatuloy sa paglabas ng kanyang liwanag. Ang liwanag ay kumalat sa buong bukirin at tinakpan ang madilim na paligid.
Ang Malayang Buhay
Unti-unting bumalis ang mga hayop. Nakita nila ang kagandahan ng liwanag ni Lila at naging inspirasyon ito sa kanila. “Magsama-sama tayo! Ang liwanag ni Lila ay nagbibigay lakas sa atin!” sigaw ng isang kuneho.
“Tama! Hindi kami takot sa iyo, Ahas!” hiyaw ng isang ibon. Ang tapang ay nagmula sa liwanag at pagkakaibigan na lumitaw sa gabi.
Ang Aral ng Kwento
Natakot ang ahas sa lakas ng pagkakaibigan na sumisiklab sa paligid, at sa wakas, ito ay umalis. Nahulog ang takot at ang lahat ng hayop ay nagdiwang. Sa gabing iyon, naupo si Pabel at Lila sa tabi ng lawa, nagpasalamat sa kanyang mga kaibigan. “Minsan, kailangan lang natin ng liwanag at pagkakaibigan upang maalis ang kadiliman,” sabi ni Lila.
Si Pabel ay ngumiti. “Tama ka! Ang tunay na liwanag ay nagmumula sa ating mga puso kapag tayo ay nagkakaisa.”
Wakas
At mula sa araw na iyon, ang palaka at ang alitaptap ay naging simbolo ng pagkakaibigan sa bukirin. Ang kanilang kwento ay patuloy na ikinuwento ng mga hayop sa gubat, bilang alaala na sa kabila ng takot, ang pagkakaibigan at liwanag ay laging nananaig.
Moraleja Ang Palaka at ang Alitaptap
«Sa kabila ng dilim at takot, ang tunay na liwanag at lakas ay nagmumula sa ating pagkakaibigan at pagkakaisa. Kapag tayo ay nagtatulungan at nagbibigay ng suporta sa isa’t isa, kayang-kaya nating lampasan ang anumang hamon.»
