Ang pabulang ito ay nagtuturo sa atin ng kahalagahan ng sipag at tiyaga. Sa likod ng simpleng kwento ni Langgam at Tipaklong, makikita natin ang mga aral na mahalaga hindi lamang para sa mga bata kundi para rin sa lahat.
Isang araw sa gitna ng tag-araw, abala si Langgam sa pag-iipon ng pagkain para sa darating na tag-ulan. Paikot-ikot siya sa bukid, bitbit ang mga butil ng pagkain na kinakalap mula sa mga tanim. Hindi siya napapagod, dahil alam niyang kailangan niyang maghanda para sa panahong walang makukuhang pagkain.
Samantala, si Tipaklong ay naglalaro at nagsasaya sa ilalim ng mainit na araw. Tumatalon-talon siya sa paligid, kumakanta, at nagtutugtog ng kanyang biyolin. Walang alintana si Tipaklong sa paparating na tag-ulan. Nakita niya si Langgam na nagtatrabaho nang husto at tinawanan niya ito.
«Langgam, bakit ba kayod ka nang kayod? Ang ganda ng panahon, dapat nagsasaya ka tulad ko!» sabi ni Tipaklong habang naglalaro.
Sumagot si Langgam, «Tipaklong, hindi habambuhay ay ganito ang panahon. Kailangan kong maghanda para sa darating na tag-ulan. Kapag dumating na ang bagyo, wala ka nang makukuhang pagkain.»
Ngunit hindi nakinig si Tipaklong at nagpatuloy sa kanyang paglalaro. «Ako’y malakas at mabilis, madali kong mahahanap ang pagkain kahit kailan!» pagmamalaki ni Tipaklong.
Lumipas ang mga araw, at bigla ngang dumating ang tag-ulan. Ang dating mainit na sikat ng araw ay napalitan ng malamig na ulan, at ang mga halaman ay nagkulimlim. Si Tipaklong, na hindi naghanda, ay walang makain. Gutom na gutom siya, kaya’t lumapit siya kay Langgam upang humingi ng tulong.
«Langgam, maaari mo ba akong bigyan ng pagkain? Gutom na gutom na ako,» pagsusumamo ni Tipaklong.
Malungkot na sumagot si Langgam, «Tipaklong, nagtrabaho ako nang husto upang makapag-ipon para sa tag-ulan. Kung sana’y sinundan mo ang aking halimbawa, hindi ka sana magugutom ngayon.»
Nauunawaan ni Tipaklong ang pagkakamali niya. Huli na ang lahat, ngunit natutunan niya ang aral na hindi dapat inaaksaya ang panahon sa paglilibang lamang.
Aral ng Kwento:
Ang sipag at paghahanda ay mahalaga upang maging handa sa mga pagsubok ng buhay. Ang kasiyahan ay may oras, ngunit ang pagtatrabaho para sa kinabukasan ay dapat laging inuuna.
